第九百五十七章 初心犹在

加入书签


            .show-app2{width:100%;clear:both;display:block;margin:0    0    10px    0;border-radius:    3px    3px;border:1px    solid    #f2f2f2;}    .show-app2-content{float:left;width:70%;background:#dff0d9;font-size:14px;padding:10px    0px;color:#3d783f;border-radius:    3px    0    0    3px;line-height:    22px;}    .show-app2-content    .show-app2-cover{float:left;margin:0px    10px;height:40px;width:40px;}    .show-app2-content    .show-app2-detail{float:left;}    .show-app2-content    .show-app2-detail    p{margin:    0;}    @media    (max-width:    768px){.show-app2-content    .show-app2-detail    .show-pc{display:    none;}}    .show-app2-content    img{width:36px;height:36px;border-radius:50%;}    .show-app2-button{background:#44a048;border-radius:0    3px    3px    0;float:left;width:30%;text-align:center;padding:10px    0px;color:#fefefe;font-size:14px;position:    relative;line-height:    22px;}    .show-app2-button:after{content:"";width:8px;height:8px;border-radius:50%;background:#ff6666;position:absolute;top:3px;right:3px;}                            厅堂内。

        一盏灯笼独照,光影阑珊。

        一个骨瘦嶙峋的老人,坐在一张竹椅上,身旁摆着一个竹筐。

        一只翠鸟立在老人肩头,正自用鸟喙梳理毛羽。

        “王冲庐,见过前辈。”

        当看到老人的第一眼,王冲庐神色郑重稽首见礼。

        打更人!

        一个活了不知多少岁月的老古董,甚至可以称作是苦海之上年龄最长的人!

        “无须拘谨,坐。”

        老人抬手一指旁边的座椅。

        王冲庐点了点头,正准备落座,就见苏奕来到老人身旁的竹筐前,蹲下身体,朝竹筐内打量起来。

        王冲庐一呆。……
    本章未完,请点击下一页继续阅读!

本站网站:www.kuaishuku.net